تاثیر کمی گسترش آموزش بر رشد اقتصادی و رفاه خانوارهای شهری و روستایی در ایران: با رهیافت تحلیل مسیر ساختاری

مقدمه: به دلیل ارتباط نزدیک رشد اقتصادی و رفاه جوامع، بسیاری از اقتصاددانان به دنبال شناخت منابع رشد اقتصادی می باشند. سرمایه انسانی از طریق افزایش کیفیت و افزایش مهارت های نیروی کار باعث افزایش میزان دریافتی نیروی کار و متعاقب آن افزایش رشد اقتصادی می گردد. امروزه مطالعات اقتصاددانان توسعه نشان می دهد که سیاست های دولت از جمله سرمایه گذاری در سرمایه انسانی و مخارج تحقیق و توسعه، نه تنها بر رشد و بهره وری اقتصادی، بلکه بر توزیع مناسب درآمد و کاهش نابرابری در اقتصاد کشورها نیز موثر بوده است.مواد و روش ها: این پژوهش برپایه داده های ماتریس حسابداری اجتماعی سال 1390 ایران و با استفاده از روش تحلیل مسیر ساختاری انجام شده است. جامعه پژوهش شامل کلیه بخش های اقتصادی و خانوارهای کشور ایران است. داده ها با نرم افزارsam simsip- تحلیل شد. درواقع هدف از انجام این پژوهش تحلیل کمی تاثیر گسترش آموزش بر رشد اقتصادی و رفاه خانوارهای ایرانی می باشد.نتایج: با افزایش یک میلیارد ریال در حوزه آموزش، درآمد بخش انرژی 0199/0، بخش خدمات 0195/0، بخش سلامت 0185/0، بخش کشاورزی0173/0، بخش صنعت 0120/0 و بخش معدن 0154/0 میلیارد ریال افزایش می یابد و در میان پنچک های خانوارها، پنجک پنجم شهری با 038/0 میلیارد ریال بیشترین تاثیر را از گسترش آموزش می یابند و درمجموع درآمد خانوارها به میزان 229/0 میلیارد ریال افزایش خواهد یافت.نتیجه گیری: گسترش یا توجه در حوزه آموزش باعث افزایش درآمد پنجک های مختلف خانوار تقریباً به میزان برابری می شود و درنتیجه باعث تعدیل افزایش اختلاف طبقاتی می گردد. بنابراین افزایش ارائه خدمات آموزش رایگان باعث افزایش رفاه خانوارها، رشد اقتصادی و درنهایت توسعه اقتصادی خواهد شد.